Na een aantal hectische weken is mijn grote avontuur vandaag, 2 februari 2015, toch echt begonnen. Ik was van plan om vóór vertrek nog wat te schrijven, maar dat is er niet meer van gekomen. Daarom schrijf ik dit nu vanuit het vliegtuig.
Zoals gezegd, de laatste weken waren hectisch. Na werktijd (dat ging gewoon door) eerst mijn spullen uitzoeken en vervolgens inpakken. De ene na de andere doos gaat vol en er lijkt geen eind aan te komen aan de hoeveelheid spullen (oeps... toch wel veel verzameld..). Er komt Wèl een eind aan de stapel dozen en dit levert nogal wat stress op. Met behulp van mijn lieve ouders is het uiteindelijk allemaal goedgekomen. Na een week van lange dagen en (zeer) korte nachten stond op 30 januari 2015 de verhuiswagen van de Fa. Smilda & Zn. voor de deur. In no time stonden mijn spullen in de vrachtwagen. Mijn reisbagage en nog een heleboel spullen welke ik niet mee wilde nemen vervolgens naar het adres van mijn ouders verhuisd. Het was heel vreemd om het appartement waar ik pas sinds juni 2014 woonde weer leeg te zien, het was eigenlijk pas net mijn plekje...
Wat het inpakken ook lastig maakte was het feit dat ik nog steeds niet wist in wat voor appartement ik zou komen. Ik heb een behoorlijke tijd geleden mijn voorkeur uit morgen spreken (1, 2 of 3 kamerappartement), maar het bleef maar onduidelijk wat het uiteindelijk zou worden. Mijn voorkeur was een 2 of 3 kamerappartenment en absoluut géén 1 kamerappartement. Uiteindelijk bleken er geen andere opties te zijn en is het dus toch een 1 kamerappartement geworden. Aangezien ik uitging van iets groters zal het dus wel volle bak worden (qua spullen rekende ik op een 2 of 3 kamerappartement).
De laatste weken stonden naast de verhuisproblematiek ook uit 'tot ziens' zeggen. Ik noem het bewust geen 'afscheid nemen', want dat klinkt zo definitief. Mijn ouders hebben een geweldig uitzwaaifeest georganiseerd waarbij ontzettend veel familie, vrienden, collega's en kennissen aanwezig waren. Ik heb genoten van de avond en ben daarnaast ontzettend verwend.
Mijn hond Whitney heb ik vandaag tot ziens geknuffeld. Moeilijk... Met mensen kan ik Whatsappen, Skypen, bellen,mailen etc., maar met een hond kan dat natuurlijk niet. Helaas heb ik 1,5 week geleden afscheid moeten nemen van mijn hond Queeny. Ze had het ontzettend benauwd en er was (ondanks medicatie) geen enkel zicht op verbetering. Ruim 13 jaar geleden was ik degene die haar na de geboorte (middels een keizersnede) in leven wreef. En nu was ik, samen met mijn moeder, degene die haar als laatste aaide. Ontzettend moeilijk, maar voor Queeny het beste. -She was one of a kind-
Gisteravond nog lekker sushi wezen eten. Heel fijn om nog even quality time (en quality sushi) te hebben met mijn ouders, broer, schoonzus en beste vrienden. Heerlijk gegeten en het was daarnaast ook erg gezellig.
Vandaag samen met mijn moeder mijn koffer en handbagage ingepakt. Was nog een heel gepuzzel en uiteindelijk hebben we besloten dat één en ander nagezonden moet worden. Vervolgens ben ik door mijn ouders en opa naar Schiphol gebracht. Samen met mijn vader mijn koffer ingecheckt, 22.9 kilo schoon aan de haak (ik mocht 23 kilo meenemen...). Inmiddels waren ook mijn broer Justian en schoonzus Mandy gearriveerd om me uit te zwaaien. We waren ruim op tijd en het was niet zo druk,
dus gezellig met elkaar nog even wat kunnen drinken met elkaar. En toen was het moment van tot ziens zeggen aangebroken. Daar kwamen toch wel wat traantjes bij kijken. Nog kunnen zwaaien na de security check en toen was mijn grote avontuur echt begonnen. Na instappen in het vliegtuig zag ik een groot bord met de tekst "New opportunity, here I come". Hoe toepasselijk!
Mijn abonnement op de Polderbaan bleek nog geldig, dus het duurde even voordat we uiteindelijk opstegen. Na een prima vlucht ben ik aangekomen in mijn hotel op de luchthaven. Ziet er meer dan prima uit, alleen lukt het jammer genoeg niet om mijn telefoon aan te sluiten op de wifi. Gelukkig lukte het met mijn laptop wel, dus heb ik even contact kunnen hebben met het thuisfront. Morgen vroeg dag, dus ik ga nu gauw slapen.
___________________________
Reisdag 2, 3 februari 2015.
Deel 2 van mijn reis, van Stockholm via Kramfors naar mijn eindbestemming Gällivare. Ik heb heerlijk geslapen en lekker ontbeten. Vervolgens uitgecheckt uit het hotel en op weg gegaan naar de terminal. Dat was nog een hele wandeling, maar uiteindelijk ruim op tijd mijn koffer ingecheckt en zelf door de security heen. Om 8:15 uur zat ik bij de gate en de vlucht stond gepland voor 9:15 uur. Weer even wat tijd om contact te hebben met mijn moeder en mijn beste vriendin.
Het sneeuwde behoorlijk in Stockholm en daardoor wel wat vertraging opgelopen. Uiteindelijk 30 minuten later dan gepland opgestegen. Ongeveer halverwege een korte tussenstop gemaakt op de luchthaven van Kramfors (te vergelijken met een bushalte). Lag er in Stokholm 'wat' sneeuw, in Kramfors lag 'aardig wat'. Vervolgens opgestegen voor de laatste etappe. Na een wederom prima vlucht eindelijk aangekomen in Lapland alwaar ik opgehaald werd van de luchthaven van Gällivare:
'Lapland Airport.
Direct doorgegaan naar de kliniek, waar mijn contract en de sleutels van mijn huis klaarlagen. Nog een rondje door de kliniek gemaakt en me alvast voorgesteld aan een aantal van mijn nieuwe collega's. Vervolgens naar het ziekenhuis (via een looptunnel) voor een MRSA-test. Vervolgens was het tijd om naar mijn appartement te gaan. Ik stelde me een klein hokje met de kookplaat naast mijn bed voor, maar dat viel alles mee. De keuken is een aparte ruimte. Alles wat nodig is, is aanwezig.
Helaas wéér geen afwasmachine. De woonkamer is ruim genoeg en in een soort nis staat het (éénpersoons) bed. Bed staat nu dus in de woonkamer, maar ik ga er een gordijn voor hangen (roede hangt er al) om toch een soort van aparte slaapkamer te creeëren. Badkamer bevat een douche in de badkuip, een toilet en een wastafel.
Na mijn appartement bekeken te hebben meteen maar even naar Skatteverket gegaan om mijn Persoonsnummer aan te vragen. Medewerkster gaf aan dat het snel voor elkaar zou zijn, ik ben benieuwd!!
's Avonds lekker gegeten bij de O'Leary's en toen naar bed. Toch wel vermoeiend zo'n reis.
Gaby