Inmiddels woon ik alweer ruim een maand in mijn nieuwe woning en kan ik wel zeggen dat ook dit huis weer een thuis geworden is.
Op 17 maart heb ik eindelijk voor het eerst kunnen genieten van een prachtig natuurverschijnsel genaamd 'Aurora Borealis' (Noorderlicht). Gaby zou Gaby niet zijn als de camera thuis bleef, dus ik heb die avond talloze foto's gemaakt. Ik was op een donkere plek 'In the middle of nowhere' en heb echt met open mond naar de lucht gestaard. Wat een bijzonder verschijnsel!! Foto's zijn hier te zien.
Op vrijdag 20 maart zijn mijn ouders, broer en schoonzus aangekomen. In Nederland kwamen ze altijd een paar uurtjes op visite, maar nu werd het bijna een week. Super gezellig!! Ik moest zes weken wachten tot ik voor het eerst het Noorderlicht zag, maar deze geluksvogels hadden meteen hun eerste avond een lichtshow van Moeder Natuur. Op zaterdag zijn we naar de 'Gällivare Vintermarknad' (de wintermarkt van Gällivare) geweest. Markt had veel overeenkomsten met een Nederlandse braderie/markt, maar ook wel bijzondere dingen gezien. Met dank aan lieve vrienden zijn we 's zondags op sneeuwscooter avontuur geweest. Ondanks dat we wat minder weer hadden (lees: flinke sneeuw) was het toch helemaal geweldig. Die sneeuw hoort er nu eenmaal bij, welkom in Lapland! Korv (worst) gegrilld op een vuurtje in een stuga (blokhut) in het bos. Lekker en gezellig. Genoten van de mooie natuur. Op maandag hadden we het idee om te gaan skieën/snowboarden op Dundret, maar helaas is Dundret één dag per week gesloten... op maandag. Daar stonden we dan met onze sportieve winterkleding aan... Gelukkig kon de voor dinsdag gereserveerde rit met sledehonden worden verplaatst naar maandag, dus daar gingen we. Op naar Avvakko. Vanuit de auto hoorden we de honden al huilen en eenmaal uitgestapt was het bijna oorverdovend. De honden werden stuk voor stuk ingespannen voor één van de twee sleeën. Des te langer het duurde, des te luider werd het gehuil. Uiteindelijk. 12 honden voor de ene slee en 6 honden voor de andere, waren we klaar voor vertrek. En zodra het startsein gegeven werd was het... muisstil. Het enige wat we hoorden was het glijden van de slee over de sneeuw en af en toe een commando van de 'musher' (bestuurder) om van richting te veranderen. Halverwege een fijne stop gehad en lekker wat gegeten en gedronken. Was een prachtige tocht. Wie hier ooit in de buurt komt: Avvakko Adventure verzorgt prachtige tochten met sledehonden. Op dinsdag zijn we (broer, schoonzus en ik) wezen skieën/snowboarden onder toeziend oog van mijn ouders. Leuk om te doen, maar ik moet nog even oefenen... Op woensdag heb ik mijn visite weer naar de luchthaven gebracht. Gek om weer afscheid te nemen, maar ze hebben denk ik een mooie indruk van Lapland gekregen! En ik had, tussen al de activiteiten door, ook nog eens fijne hulp om mijn huis verder 'af' te krijgen, dank daarvoor!!
Aan de taalcursus is een einde gekomen. Ter afsluiting zijn we naar het museum van Gällivare geweest. Erg leuk en tevens leerzaam. Het einde van de cursus betekent (helaas) niet dat ik nu goed Zweeds spreek. Er zullen nog heel wat uurtjes nodig zijn om de taal voldoende te beheersen. Gelukkig zijn mijn collega's enorm behulpzaam en leer ik nog steeds elke dag bij.
Inmiddels heb ik ook het proces wat ervoor moet gaan zorgen dat ik ook in Zweden als mondhygiënist aan de slag kan in werking gesteld. Er is absoluut nog geen sprake van dat ik van baan ga veranderen, maar het is nooit verkeerd om het papierwerk alvast gedaan te hebben.
In het Paasweekend ben ik met vrienden naar de bergen geweest. Één van hen heeft daar een vakantiehuis. Meerdere tochten gemaakt op de sneeuwscooter en genoten van kampvuren op het ijs. Ook nog geijsvist, maar zonder succes. Genoten van een heerlijke houtgestookte sauna (zo hoort het) en uiteraard genoten van de prachtige natuur, wat is Lapland toch mooi!! Was een heerlijk ontspannen lang weekend.
Ik heb het hier nog steeds heel goed naar mijn zin. Ik heb, mede doordat het tegenwoordig zo makkelijk is om contact te houden met mensen duizenden kilometers verderop, totaal geen last van heimwee. Maar toch is het af en toe wel moelijk. Mijn nichtel (zo noemen we elkaar nu eenmaal) is in februari bevallen van mijn achternichtel en ik kon niet op kraambezoek. Mijn opa heeft in het ziekenhuis gelegen met een heftige longontsteking en ik kon niet bij hem op bezoek. Mijn beste vrienden maken een ontzettend heftige tijd mee en ik kan er niet heen om ze een dikke knuffel te geven. En dan nog mijn lieve hond Whitney... Ze kijkt me vanaf mijn wand elke dag aan, maar ik zou haar graag weer in het echt zien. Keuzes... hierheen verhuizen was mijn keuze en daar sta ik nog steeds voor de volle 100% achter. Maar... dat wil dus niet direct zeggen dat het altijd makkelijk is.
Leuk vooruitzicht is mijn zomervakantie (eind augustus, begin september), dan ga ik weer even naar Nederland. Veel mensen bezoeken en o.a. naar de kapper (is hier erg duur en de kwaliteit houdt niet over) en de tandarts (ben nogal honkvast wat dat betreft...). Èn last but definitely not least: ik ga naar de bruiloft van mijn andere nichtel. Begin oktober ga ik nog een keer naar Nederland, dan trouwen vrienden en staat er een familiedag gepland. Genoeg mooie dingen om naar uit te kijken dus, maar voorlopig ga ik nog 4 maanden genieten Up North!
Liefs uit Lapland,
Gaby